Francine Oomen: ‘Ik wist niets over de overgang’
Het begon met breinblubber. In de winkel was ze haar geld vergeten of haar pincode. Of de weg terug. Haar creditcard vond ze na uren zoeken terug in de wasmachine, haar telefoon in de diepvries. Op straat zeiden mensen haar vriendelijk gedag terwijl ze zich vertwijfeld afvroeg wie dat ook alweer waren. Ze kon zich steeds moeilijker concentreren: het hoofdstuk waar ze normaal een uur over deed, kostte haar nu een week en dan was het nog niet goed. ‘Ik kon de menukaart niet eens meer lezen, laat staan coherente zinnen schrijven.’
En dan ook nog eens al die kleine kwalen die ze niet thuis kon brengen, dat gezweet ’s nachts, de terugkerende somberheid, de hartkloppingen. Ze schreef het aanvankelijk allemaal toe aan haar drukke leven. Zo gek was het niet dat bestsellerauteur Francine Oomen er op haar 52ste doorheen zat. Toen ook haar laatste kind de deur uitging en haar relatie strandde, stapelden zich boven op de zelf toebedachte burn-out ook het lege nest en het liefdesverdriet.
Maar toen de chaos in haar hoofd aanhield, werd ze bang. Ze vond dat haar toestand verdacht veel begon te lijken op die van haar moeder, die dement in een verpleeghuis zat. ‘Mijn fantasie en mijn creativiteit functioneerden niet meer. Ik dacht echt dat ik geestelijk iets mankeerde. Erover praten durfde ik niet, dan zou vast niemand me meer serieus nemen.’
Klachten
Pas na maanden vielen de paniek, de twijfels en al die klachten op hun plek: geen arts die met een antwoord kwam, totdat ze simpelweg ging googelen. Oververmoeid, dat was ze zeker, maar er bleek nog iets anders gaande waar ze helemaal geen rekening mee had gehouden, iets doodgewoons eigenlijk. Oomen had last, extreem veel last, van de hormonenhussel waar alle vrouwen van haar leeftijd mee te maken krijgen: de overgang. Ze wist er niks van, vertelt ze, niet wanneer die begon, niet wat de klachten waren en vooral niet waar die hele periode nu eigenlijk goed voor was.
Onwetendheid
‘Overgang is ondergang, dat was ook mijn eerste associatie. Je bent middelbaar, je telt niet meer mee. De overgang is niet sexy, het is gedoe dat wordt weggelachen of weggemoffeld. Ik wilde het boek maken dat ik zelf heb gemist. Toegankelijk, informatief en met humor, een boek dat me moed had gegeven.’
Dat je door de overgang een poos lang minder energie hebt en dat je er zo veel klachten van kunt krijgen, dat had ze graag vooraf geweten. Om zich heen hoorde ze van andere vrouwen wat zij zoal van het onderwerp af wisten: geen bal. Voor de eerste hormonenhussel in het leven, de puberteit, is zo veel aandacht. Voor de tweede, de zwangerschap, nog meer. Maar over de derde op rij, zegt ze, heerst grote onwetendheid, ook bij veel artsen.
Misvatting
‘De grootste misvatting is dat de overgang pas begint als je niet meer ongesteld wordt. Terwijl de klachten al jaren eerder kunnen aanvangen. Dan worden ze maar al te vaak toegeschreven aan een depressie, of aan een burn-out of aan schildklierproblemen. Met een verkeerde behandeling tot gevolg.’
Zou de overgang de reden zijn waarom er zo weinig 50-plusvrouwen in topposities zitten, vraagt ze zich af. ‘Er zijn nog maar weinig werkgevers die er rekening mee houden. Vrouwen verdringen het en buffelen door. Ze verbergen hoe ze zich voelen voor hun werkgever en zelfs voor hun collega’s omdat ze vrezen dat ze erop worden afgerekend. Bang om een promotie mis te lopen of om ontslagen te worden.’
‘Hoe overleef ik de overgang?’ Dat was de boektitel die het meest voor de hand lag. Maar over de overgang heb ik de wijsheid niet in pacht. Het voelt niet goed om anderen te gaan adviseren hoe ze het moeten doen. Ik wil alleen vertellen hoe ik deze periode heb ervaren.’
‘De overgang is de periode waarin we ons realiseren dat de tijd doorstroomt. Zoals het was, zo blijft het niet. Ouders overlijden, kinderen gaan het huis uit, je lichaam wordt ouder, je behoeften veranderen.’
Inventariseren
En dat is precies waar de overgang goed voor is, denkt ze: de inventaris opmaken. ‘Wat wil ik en met wie? Waar gaat het over in het leven? Wat voedt mij? Het zijn allemaal confronterende vragen die zich niet meer laten wegduwen. De overgang is een periode waarin we moeten herijken en daarvoor is rust en tijd nodig. Alleen, waar halen we die vandaan, met ouders die zorg nodig hebben, kinderen, een drukke baan, financiële verplichtingen en het huishouden?’
Ze is nu 57 en het gaat beter. De breinblubber is verdwenen, de opvliegers worden minder, in haar hoofd is het weer ‘een leuke speeltuin’, ze kan weer schrijven. Nu durft ze te zeggen dat al het gedoe wél ergens goed voor is. ‘De overgang is een ontwikkelingsfase. Al die klachten zijn stomvervelend, maar het is groeipijn. En ze gaan voorbij.’
Voetreflexbehandelingen kunnen helpen de klachten verminderen.
Zie voor het hele artikel:
http://www.volkskrant.nl/boeken/francine-oomen-ik-wist-niets-over-de-overgang~a4487089/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=shared+content&utm_content=paid&hash=17e4ac8c758d3f0e858c57f8869032ad87f150e4